Να πάω στην σχολή. Τόσο εύκολο το έχετε;
Ξεκινάω: Να κάνεις μία ώρα και 20' να πας, όσο από εδώ ως το Περιγιάλι της Κορίνθου.
Ένα Κοραλλένιο δειλινό
Να κάνεις δύο ώρες παρά ένα τέταρτο να γυρίσεις, γιατί είχανε διαδηλώσεις στο κέντρο (της Αθήνας).
Καλύτερα με το αεροπλάνο!
Να ακούγετε ένα τσίκι τσίκι, κάποια στιγμή στο αυτοκίνητό σου, στον γυρισμό, και να λες: Τώρα θα με αφήσει... (το αυτοκίνητο).
Τσίκι τσίκι...
Κι όλα αυτά, για να ακούσεις αυτό...
Mozart - Symphony No. 40 in G minor, K. 550 [complete]
(κάπου στο 15΄και 25΄΄)
και καμμιά δεκαριά σαν κι αυτό. Στο τέλος, δε του μαθήματος, να μην έχεις χαρτί να γράψεις, γιατί ξέχασες να πάρεις το τετράδιο των σημειώσεων, και δανείστηκες από κάποια καλή συνάδελφο, χαρτί. Και λίγο πριν το τέλος, να μην μπορείς να πάρεις καμμία φώτο, γιατί δεν είχες άλλη μπαταρία στο κινητό!
Κατά τα άλλα, "Ανέβηκα στην Αθήνα!"
Αθήνα
Πέρα και λίγο δεξιά από την Ακρόπολη,
φαίνεται ο Πύργος του Πειραιά!
Lamprini tzo... η (ταλαίπωρη) φοιτήτρια!!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου