Ε να το πω... γιατί όχι.
Οι καθηγητές μας είναι , όπως όλοι μας, άλλος έτσι, άλλως αλλιώς.
Ο καθηγητής και το μάθημα...
Να πω για έναν, που με έχει αγχώσει... (Πρώτη φορά θα μου πείτε, αγχώνεσαι;... )... Παρακολούθησα ένα μάθημά του... και λοιπόν: επί τρεις ώρες, παρά δέκα λεπτά (3 ώρες παρά 10΄) μας μιλούσε. Οι συμφοιτητές μου κι εγώ γράφαμε σαν τρελλοί, για να τον προλάβουμε! (Κρατούσαμε σημειώσεις!)...
Όλα αυτά;...
Ο συλλογισμός μου είναι ο εξής:
Αν παρέδωσε, ας πούμε, 15 μαθήματα, κι αν θέλει, να γράψουμε στις εξετάσεις, όλα αυτά που έλεγε.... για κάνετε τον λογαριασμό, παρακαλώ, πόσο πάνε οι 3 ώρες επί 15 μαθήματα;...
Δεν βγαίνουν τα νούμερα!!...
Πόσο πρέπει να διαβάσω εγώ, για να μπορέσω να καλύψω 45 ωρών ύλη;.... Μία ζωή ή ... έναν μήνα;...
Υπερβολική, ναι, όπως πάντα. Το άγχος, όμως, ποιος θα μου το αφαιρέσει;...
Θα δείξει. Υπάρχουν και χειρότερα. (Η διαρκής παρηγοριά μου, είναι αυτή η φράση!)
Lamprini... η φοιτήτρια!!...
